Obrzęd święceń diakonatu

Po Ewangelii następuje przedstawienie i wybór:
Niech przystąpią mający przyjąć święcenia diakonatu.
Każdy z nich, wezwany z imienia i nazwiska, odpowiada:
Jestem.

Podchodzi do biskupa i składa mu ukłon. Gdy wszyscy kandydaci ustawią się przed biskupem, upoważniony przez biskupa prezbiter mówi:

Czcigodny ojcze, święta Matka, Kościół, prosi, abyś tych naszych braci wyświęcił na diakonów.

Biskup pyta go:

Czy wiesz, że są tego godni?

Prezbiter odpowiada:

Po zbadaniu opinii wiernych i po zasięgnięciu rady osób odpowiedzialnych za ich przygotowanie zaświadczam, że uznano ich za godnych, święceń.

Biskup:

Z pomocą Pana Boga i naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, wybieramy tych naszych braci do stanu diakonatu.

Wszyscy odpowiadają:

Bogu niech będą dzięki.

Następnie wszyscy siadają. Biskup wygłasza homilię.

Drodzy bracia i siostry, oto ci nasi synowie, którzy są waszymi krewnymi lub przyjaciółmi, za chwilę mają otrzymać święcenia diakonatu. Uważnie zatem rozważcie, jakiej godności w Kościele mają dostąpić. Umocnieni darem Ducha Świętego, będą pomagać biskupowi i jego prezbiterom w posłudze słowa, ołta­rza i miłości, okazując się sługami wszystkich. Jako słudzy ołtarza będą głosić Ewangelię, przygotowywać Ofiarę Eucharystyczną i rozdzielać wiernym Ciało i Krew Pańską. Oprócz tego, na polecenie biskupa będą mogli głosie kazania i przekazywać Bożą naukę wierzącym i niewierzącym, przewodniczyć modlitwom, udzielać chrztu, asystować przy zawieraniu związków małżeńskich oraz je błogosławić, nosić Wiatyk do ciężko chorych i przewodniczyć obrzędom pogrzebu. Diakoni uświęceni przez nałożenie rąk, które pocho­dzi od Apostołów, i ściśle związani z ołtarzem, będą pełnić dzieła miłosierdzia w imieniu biskupa lub proboszcza. Niech z Bożą pomocą tak spełniają te obowiązki, aby wszyscy mogli uznać ich za prawdzi­wych uczniów Chrystusa, który przyszedł nie po to. aby Mu służono, lecz aby służyć. Wam zaś, drodzy synowie, którzy macie otrzymać święcenia diakonatu, sam Chrystus dał przykład, abyście tak postępowali, jak On postępował. Będziecie diakonami, to jest sługami Jezusa Chrystusa, który wśród swoich uczniów postępował jak ten, który służy. Wypełniając chętnie wolę Bożą, w duchu miło­ści służcie z radością Bogu i ludziom. Ponieważ nikt nie może służyć dwom panom, za bałwochwalstwo uważajcie wszelką nieczystość i chciwość. Skoro dobrowolnie przystępujecie do święceń diakona­tu, musicie cieszyć się dobrą opinią oraz być mężami pełnymi Ducha Świętego i mądrości, jak ci, których niegdyś Apostołowie wybrali do pełnienia dzieł miłosierdzia. Będziecie wykonywać wasze posługiwanie, żyjąc w celibacie, który jest znakiem i podtrzymaniem pasterskiej miłości, a także szczególnym źródłem owocnego działania w świecie. Pobudzeni szczerą miłością do Chrystusa, pragniecie żyć w stanie cał­kowitego oddania się Jemu. Chcecie się na nowo w szczególny sposób poświęcić Chrystusowi, aby związać się z Nim niepodzielną miłością. Dzięki temu z większą miłością będziecie służyć Bogu i ludziom, przyczyniając się do ich duchowego odrodzenia. Bądźcie mocno utwierdzeni w wierze, nieskazitelni i nienaganni wobec Boga i ludzi, jak przystoi sługom Chrystusa i szafarzom Bożych misteriów. Nie pozwól­cie odebrać sobie nadziei płynącej z Ewangelii, macie bowiem być nie tylko jej słuchaczami, lecz i głosicielami. Zachowujcie tajemnicę wiary w czystym sumieniu, ukazujcie swoimi czynami wierność słowu, które głosicie ustami. W ten sposób lud chrześcijański, ożywiony przez Ducha Świętego, stanie się czystą ofiarą miłą Bogu, wy zaś, spotykając się z Panem w ostatnim dniu, będziecie mogli usłyszeć od Niego: „Dobrze, sługo dobry i wierny, wejdź do radości twego Pana”.

Po homilii następują przyrzeczenie wybranych.

Drodzy synowie, zanim przystąpicie do święceń diakonatu, musicie wobec ludu wyrazić wolę przyjęcia tego posługiwania. Dlatego pytam każdego z was:

Czy chcesz przez nałożenie moich rąk i dar Ducha Świętego zostać wyświęcony na służbę Kościołowi

Wybrani odpowiadają razem:

Chcę.

Biskup:

Czy chcesz pełnić posługę diakona w duchu pokornej miłości, aby pomagać prezbiterom i przyczyniać się do rozwoju chrześcijańskiego ludu?

Wybrani:

Chcę.

Biskup:

Czy chcesz, w myśl słów Apostoła, przechowywać tajemnicę wiary w czystym sumieniu oraz tę wiarę głosić słowem i czynem zgodnie z Ewangelią i tradycją Kościoła?

Wybrani:

Chcę.

Biskup:

Czy na znak wewnętrznego oddania Chrystusowi Panu przyrzekasz zawsze zachowywać celibat ze względu na królestwo niebieskie, służąc Bogu i ludziom?

Wybrani:

Przyrzekam.

Biskup:

Czy chcesz zachowywać i pogłębiać ducha modlitwy, właściwego waszemu sposobowi życia, i w tym duchu wiernie sprawować Liturgię Godzin w intencji Kościoła i całego świata?

Wybrani:

Chcę.        

Biskup:

Czy chcesz nieustannie kształtować swoje postępowanie na wzór Chrystusa, którego Ciało i Krew będziesz brać w dłonie przy ołtarzu?

Wybrani:

Chcę, z Bożą pomocą.

Następnie każdy z wybranych na diakonów podchodzi do biskupa, klęka przed nim i swoje złożone ręce wkłada w ręce biskupa. Potem biskup pyta go:

Czy mnie i moim następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

Wybrany:

Przyrzekam.

Biskup dodaje:

Niech Bóg, który rozpoczął w tobie dobre dzieło, sam go dokona.

Następuje litania błagalna.

Błagajmy, najmilsi, Boga, Ojca wszechmogącego, aby udzielił łaski swojego błogosławieństwa tym sługom, których wybrał do świętego stanu diakonatu.

Panie zmiłuj się nad nami,

Chryste zmiłuj się nad nami,

Panie zmiłuj się nad nami.  

Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami.

Święty Michale, módl się za nami.

Święty Gabrielu, módl się za nami.

Święci Aniołowie Boży, módlcie się za nami.

Święty Janie Chrzcicielu, módl się za nami.

Święty Józefie, módl się za nami.

Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.

Święty Andrzeju, módl się za nami.

Święty Jakubie, módl się za nami.

Święty Janie, módl się za nami.

Święty Tomaszu, módl się za nami.

Święty Filipie, módl się za nami.

Święty Bartłomieju, módl się za nami.

Święty Mateuszu, módl się za nami.

Święty Szymonie, módl się za nami.

Święty Tadeuszu, módl się za nami.

Święty Macieju, módl się za nami.

Święta Mario Magdaleno, módl się za nami.

Święty Szczepanie, módl się za nami.

Święty Ignacy Antiocheński, módl się za nami.

Święty Wawrzyńcze, módl się za nami.

Święci Wojciechu, módl się za nami.

Święty Stanisławie, módl się za nami.

Święty Kazimierzu, módl się za nami.

Święte Perpetuo i Felicyto, módlcie się za nami.

Święta Agnieszko, módl się za nami.

Święty Grzegorzu, módl się za nami.

Święty Augustynie, módl się za nami.

Święty Atanazy, módl się za nami.

Święty Bazyli, módl się za nami

Święty Marcinie, módl się za nami.

Święty Benedykcie, módl się za nami.

Święci Franciszku i Dominiku, módlcie się za nami.

Święty Franciszku Ksawery, módl się za nami.

Święty Janie Mario Vianney’u, módl się za nam.

Święte Katarzyno Sieneńska, módl się za nami.

Święta Tereso od Jezusa, módl się za nami.

Święta Faustyno Kowalska, módl się za nam.

Święta Jadwigo, módl się za nami.

Błogosławiony Czesławie, módl się za nami.

Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.

Bądź nam miłościw, wybaw nas, Panie.

Od zła wszelkiego, wybaw nas, Panie.

Od grzechu każdego, wybaw nas, Panie.

Od śmierci wiecznej, wybaw nas, Panie.

Przez Twoje Wcielenie, wybaw nas, Panie.

Przez Twoją Śmierć i Zmartwychwstanie, wybaw nas, Panie.

Przez Zesłanie Ducha Świętego, wybaw nas, Panie.

Prosimy Cię, my grzesznicy, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, abyś strzegł Kościoła świętego, i Nim kierował, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, abyś zachował Ojca Świętego i całe duchowieństwo w prawdziwej pobożności, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, abyś tych wybranych pobłogosławił, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, abyś tych wybranych pobłogosławił i uświęcił, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, abyś tych wybranych pobłogosławił, uświęcił i konsekrował, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, abyś dał wszystkim narodom pokój i prawdziwą zgodę, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, abyś okazał miłosierdzie wszystkim cierpiącym i strapionym, wysłuchaj nas Panie.

Prosimy Cię, abyś nas samych utwierdził i zachował w swojej świętej służbie, wysłuchaj nas, Panie.

Prosimy Cię, Jezu, Synu Boga żywego, wysłuchaj nas, Panie.

Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.                            

Po zakończeniu litanii sam biskup wstaje i rozłożywszy ręce mówi:

Panie Boże, wysłuchaj łaskawie nasze modlitwy; niech Twoja pomoc towarzyszy sakramentalnej czynności, którą będziemy pełnić. Uświęć swoim błogosławieństwem tych, którym zamierzamy powierzyć pełnienie świętego posługiwania. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy:

Amen.

Po skończeniu Litanii do Wszystkich Świętych wybrani na diakonów wstają. Biskup z nałożoną mitrą staje przed katedrą. Każdy z wybranych podchodzi do biskupa i klęka przed nim. Biskup kładzie każdemu ręce na głowę, nic niw mówiąc. Następnie wszyscy wybrani klękają przed biskupem, który stojąc bez mitry, rozkłada ręce i wygłasza modlitwę święceń.

Bądź z nami, prosimy Cię, wszechmogący Boże, który rozdzielasz łaski, wyznaczasz stopnie i obowiązki. Ty pozostając niezmienny, wszystko odnawiasz i całym stworzeniem kierujesz  przez swoje Słowo, Moc i Mądrość, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, a naszego Pana. W swojej odwiecznej Opatrzności wszystko przygotowujesz i zarządzasz we właściwym czasie. Ty sprawiasz, że Ciało Chrystusa, czyli Twój Kościół, ubogacony rozmaitymi łaskami niebieskimi,  mimo odrębności swoich członków złączony przedziwną więzią przez Ducha Świętego, wzrasta i rozszerza się na coraz wspanialszą Twoją świątynię. Ty na początku wybrałeś synów Lewiego do pełnienia posługi w Przybytku Starego Prawa, a dzisiaj ustanawiasz trzy stopnie Twoich sług i przez święte obrzędy ich powołujesz, aby oddawali cześć Twojemu imieniu. W zaraniu dziejów Kościoła Apostołowie Twojego Syna, za sprawą Ducha Świętego,  wybrali do codziennej pomocy siedmiu mężów cieszących się dobrą opinią, aby sami Apostołowie mogli gorliwiej oddawać się modlitwie i głoszeniu słowa Bożego. Tym wybranym mężom przez modlitwę i nałożenie rąk powierzyli usługiwanie ubogim. Panie, wejrzyj łaskawie na te swoje sługi, których przez modlitwę wyświęcamy na diakonów, aby służyli Twoim świętym ołtarzom. Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi. Niech odznaczają się wszystkimi cnotami: miłością bez obłudy, troskliwością o chorych i biednych, powagą pełną pokory, czystością bez skazy i przestrzeganiem duchowej karności. Niech w ich obyczajach jaśnieje zachowywanie Twoich przykazań, aby czystość ich życia pociągała lud Boży do naśladowania. Niech świadectwo czystego sumienia pomaga im mocno i niezachwianie trwać w Chrystusie. Niech naśladując na ziemi Twojego Syna, który przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby służyć, dostąpią królowania z Nim w niebie. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Wszyscy:

Amen.

Po modlitwie święceń wszyscy siadają. Biskup otrzymuje mitrę. Wyświęceni wstają. Kilku diakonów lub innych usługujących nakłada każdemu z wyświęconych stułę na sposób właściwy diakonom oraz dalmatykę. Wyświęceni ubrani w szaty diakona podchodzą do biskupa, który każdemu klęczącemu przed nim podaje księgę Ewangelii mówiąc:

Przyjmij Chrystusową Ewangelię, której głosicielem się stałeś; wierz w to co będziesz czytać, nauczaj tego, w co uwierzysz, i pełnij to, czego będziesz nauczać.

Biskup obejmuje każdego z wyświęconych i udziela mu pocałunku pokoju mówiąc:

Pokój z tobą.

Diakon:

I z duchem twoim.
Podobnie czynią przynajmniej niektórzy z obecnych diakonów. Mszę świętą sprawuje się dalej, jak zwykle. Wyznanie wiary odmawia się zgodnie z przepisami. Opuszcza się modlitwę powszechną.