Liturgia Godzin jest modlitwą Kościoła (codzienną modlitwą ludu Bożego) podzieloną na określone godziny w cyklu całodobowym. Na oznaczenie tej świętej czynności w historii używano rozmaitych określeń (np. Breviarium, Preces horarum, Preces canonicae, Opus Divinum, Officia Divina). Wyrażenie Liturgia Godzin pojawiło się w 1959 roku i zostało użyte jako nazwa księgi wydanej w 1970 roku, która zastapiła dotychczasowy Brewiarz. Sobór Watykański II wraz z reformą liturgiczną oficjalnie wprowadził nazwę Liturgia Godzin. Podkreślił przez to po pierwsze, że jest ona działaniem o charakterze liturgicznym, ponieważ w modlitwie cały Kościół wypełnia kapłańską posługę Chrystusa. Po drugie, chodzi o to, aby modlitwa, o ile jest złączona z określonymi godzinami, wyznaczała rytm całego dnia. Dlatego układ tej modlitwy został odnowiony w ten sposób, aby o właściwej porze dnia podejmować odpowiednią godzinę liturgiczną.

Struktura Liturgii Godzin
Liturgia składa się z określonych godzin:
- Wezwanie wraz z psalmem - rozpoczyna modlitwę liturgiczną dnia.

- Jutrznia – ma za zadanie uświęcić początek dnia w świetle zmartwychwstania Chrystusa i oddać Bogu ten dzień.

- Nieszpory – odmawia się o zmierzchu, w tej modlitwie dziękuje się Bogu za otrzymany dzień i za wszystko, co on przyniósł.

Jutrznia i nieszpory stanowią zawiasy modlitwy liturgicznej.

- Godzina czytań – jest to obszerna medytacja Pisma Świętego i tekstów z dziedziny duchowości.

- Godzina w ciągu dnia – podzielona na przedpołudniową, południową i popołudniową, obowiązek stanowi wybranie jednej z nich, ma na celu modlitwę pośród różnorakich czynności dnia.

- Kompleta – jest to modlitwa na zakończenie dnia, ostatnia przed spoczynkiem, w niej człowiek wiernie i ufnie oddaje się Bogu.
Modlitwa Liturgii Godzin składa się głównie z psalmów, których odmawianie (wszystkich 150) rozłożone jest na okres czterech tygodni. Do nich dodawane są (w jutrzni i nieszporach) pieśni ze Starego i Nowego Testamentu.