Obrzęd świeceń biskupich
Następuje hymn do Ducha Świętego.
1. O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedz dusz wiernych Tobie krąg.
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk.
2. Pocieszycielem jesteś zwan
I najwyższego Boga dar,
Tyś namaszczeniem naszych dusz,
Zdrój żywy, miłość, ognia żar.
3. Ty darzysz łaską siedemkroć,
Bo moc z prawicy Ojca masz
Przez Boga obiecany nam,
Mową wzbogacasz język nasz.
4. Światłem rozjaśnij naszą myśl,
W serca nam miłość świętą wlej,
I wątłą słabość naszych ciał
Pokrzep stałością mocy Twej.
5. Nieprzyjaciela odpędź w dal
I Twym pokojem obdarz wraz,
Niech w drodze za przewodem Twym
Miniemy zło, co kusi nas.
6. Daj nam przez Ciebie Ojca znać,
Daj, by i Syn poznany był
I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch
Niech wyznajemy z wszystkich sił.
7. Niech Bogu Ojcu chwała brzmi,
Synowi, który zmartwychwstał
I Temu, co pociesza nas
Niech hołd wieczystych płynie chwał.
Amen.
Przedstawienie i wybór
Elekt przyprowadzony przez asystujących mu prezbiterów przed Biskupa, głównego szafarza święceń, składa mu ukłon. Jeden z prezbiterów zwraca się do Biskupa, głównego szafarza święceń, następującymi słowami:
Czcigodny ojcze, Kościół … prosi, abyś księdza … wyświęcił na biskupa.
Biskup, główny szafarz święceń, pyta:
Czy macie nominację Stolicy Apostolskiej?
Prezbiter odpowiada:
Mamy.
Biskup, główny szafarz święceń poleca odczytanie nominacji:
Odczytajcie.
Prezbiter odczytuje dokument. Po jego odczytaniu wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Wprowadzenie do obrzędu
Biskup, główny szafarz święceń, wygłasza pouczenie, wyjaśniając duchowieństwu, ludowi i elektowi istotę urzędu posługiwania biskupa.
Drodzy bracia i siostry, pilnie rozważcie, jakiej godności w Kościele ma dostąpić nasz brat. Nasz Pan, Jezus Chrystus, posłany przez Ojca w celu odkupienia ludzkości, sam wysłał na świat Dwunastu Apostołów, aby napełnieni mocą Ducha Świętego, głosili Ewangelię i gromadząc wszystkie ludy w jednym Kościele, uświęcali je i kierowali nimi. By ten urząd posługiwania przetrwał do końca świata, Apostołowie wybrali sobie pomocników i przez nałożenie rąk przekazali im dar Ducha Świętego otrzymany od Chrystusa, udzielając im pełni sakramentu święceń. W ten sposób z pokolenia na pokolenie przechodziła pierwotna tradycja przez nieprzerwane następstwo biskupów, a dzieło zbawienia trwa i rozwija się do naszych czasów.
W biskupie otoczonym swoimi prezbiterami jest wśród was obecny sam nasz Pan, Jezus Chrystus, który stał się Kapłanem na wieki. Przez posługę biskupa sam Chrystus nieustannie głosi Ewangelię i udziela wierzącym sakramentów wiary. Dzięki ojcowskiemu posługiwaniu biskupa przyłącza do swojego Ciała nowe członki, przez mądrość i roztropność biskupa sam Chrystus prowadzi was w doczesnej pielgrzymce do wiecznego szczęścia.
Z radością zatem przyjmijcie naszego brata … , którego my biskupi przez nałożenie rak włączamy do naszego kolegium. Szanujcie go jako sługę Chrystusa i szafarza Bożych misteriów, któremu powierzono głoszenie prawdziwej Ewangelii przez posługę Ducha i sprawiedliwości. Pamiętajcie o słowach Chrystusa, który powiedział do Apostołów: „Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi, lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”.
Ty zaś, drogi bracie, wybrany przez Pana, pamiętaj, że zostałeś wzięty z ludzi i dla ludzi ustanowiony, aby im pomagać w dążeniu do Boga. Biskupstwo oznacza obowiązek, a nie zaszczyt, a biskup ma raczej pomagać niż panować. Albowiem z nakazu Chrystusa ten, kto jest większy, ma być jak mniejszy, a przełożony jak sługa. Głoś słowo Boże, nastawaj w porę, nie w porę, napominaj z całą cierpliwością i umiejętnością. Przez modlitwy i Ofiary składane za lud tobie powierzony staraj się wybłagać liczne łaski płynące z pełni Chrystusowej świętości.
Bądź wiernym szafarzem, zarządcą i strażnikiem sakramentów Chrystusa w powierzonym tobie Kościele. Skoro zostałeś wybrany przez Ojca niebieskiego do rządzenia Jego rodziną, pamiętaj o Dobrym Pasterzu, który zna swoje owce i którego one znają. Nie zawahał się On oddać życia za owce.
Ojcowską i braterską miłością otaczaj wszystkich, których Bóg ci powierzył, zwłaszcza prezbiterów i diakonów, twoich współpracowników w Chrystusowej służbie, a także ubogich, słabych, pielgrzymów i przybyszów. Wzywaj wiernych, aby współpracowali z tobą w apostolskim posługiwaniu, i chętnie ich słuchaj. Nieustanną troską ogarniaj tych, którzy jeszcze nie należą do jednej owczarni Chrystusa, ponieważ oni są również tobie powierzeni przez Pana. Nigdy nie zapominaj, że należysz do kolegium biskupów w Kościele katolickim, który jest zjednoczony węzłem miłości, i nie przestawaj się troszczyć o wszystkie Kościoły oraz chętnie spieszyć z pomocą Kościołom, które tego potrzebują. Czuwaj nad całym ludem, nad którym Duch Święty ustanowił cię biskupem, abyś kierował Kościołem Bożym w imię Ojca, którego w Kościele uobecniasz, i w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, którego urząd posługiwania nauczycielskiego, kapłańskiego i pasterskiego wykonujesz, i w imię Ducha Świętego, który ożywia Kościół Chrystusa i swoją łaską zaradza naszej słabości.
Przyrzeczenie elekta
Po pouczeniu Elekt staje przed Biskupem, głównym szafarzem święceń, który przemawia do niego:
Dawny zwyczaj, ustalony przez Ojców Kościoła, nakazuje, aby przyszłego biskupa wobec ludu zapytać, czy chce dochować wiary i wypełnić powierzony mu urząd posługiwania. Dlatego pytam cię:
Czy chcesz z łaską Ducha Świętego pełnić aż do śmierci powierzony nam przez Apostołów urząd posługiwania, który otrzymasz przez nałożenie naszych rąk?
Elekt odpowiada:
Chcę.
Biskup:
Czy chcesz wiernie i nieustannie głosić Ewangelię Chrystusa?
Elekt:
Chcę.
Biskup:
Czy chcesz zachować czysty i nienaruszony skarb wiary, który zgodnie z tradycją od czasów apostolskich zawsze i wszędzie strzeżony jest w Kościele?
Elekt:
Chcę.
Biskup:
Czy chcesz budować Ciało Chrystusa, to jest Kościół, i trwać w jedności z kolegium biskupów, pod przewodnictwem następcy świętego Piotra Apostoła?
Elekt:
Chcę.
Biskup:
Czy chcesz wiernie okazywać posłuszeństwo następcy świętego Piotra?
Elekt:
Chcę.
Biskup:
Czy jako miłujący ojciec chcesz razem z naszymi współpracownikami, prezbiterami i diakonami, troszczyć się o święty Lud Boży i kierować go na drogę zbawienia?
Elekt:
Chcę.
Biskup:
Czy ze względu na imię Pana chcesz być przystępny i miłosierny dla ubogich, przybyszów i wszystkich potrzebujących?
Elekt:
Chcę.
Biskup:
Czy jako doby pasterz chcesz szukać zbłąkanych owiec i odnosić je do Pańskiej owczarni?
Elekt:
Chcę.
Biskup:
Czy chcesz nieustannie błagać wszechmogącego Boga za lud święty i nienagannie pełnić urząd posługiwania najwyższego kapłaństwa?
Elekt:
Chcę, z Bożą pomocą.
Biskup:
Niech Bóg, który rozpoczął w tobie dobre dzieło, sam go dokona.
Litania błagalna
Wszyscy wstają. Biskup wzywa wszystkich:
Błagajmy, najmilsi, wszechmogącego Boga, aby temu wybranemu hojnie udzielił łaski dla dobra swojego Kościoła.
Diakon wzywa:
Klęknijmy.
Elekt pada na twarz. Wszyscy klękają. Rozpoczyna się śpiew litanii.
Kyrie, eleison. Kyrie, eleison.
Christe, eleison. Christe, eleison.
Kyrie, eleison. Kyrie, eleison.
Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami.
Święty Michale, módl się za nami.
Święci Aniołowie Boży, módlcie się za nami.
Święty Janie Chrzcicielu, módl się za nami.
Święty Józefie, módl się za nami.
Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.
Święty Andrzeju, módl się za nami.
Święty Jakubie, módl się za nami.
Święty Janie, módl się za nami.
Święty Tomaszu, módl się za nami.
Święty Jakubie, módl się za nami.
Święty Filipie, módl się za nami.
Święty Bartłomieju, módl się za nami.
Święty Mateuszu, módl się za nami.
Święty Szymonie, módl się za nami.
Święty Tadeuszu, módl się za nami.
Święty Macieju, módl się za nami.
Święta Mario Magdaleno, módl się za nami.
Święty Szczepanie, módl się za nami.
Święty Ignacy Antiocheński, módl się za nami.
Święty Wawrzyńcze, módl się za nami.
Święci Wojciechu, módl się za nami.
Święty Stanisławie, módl się za nami.
Święty Kazimierzu, módl się za nami.
Święte Perpetuo i Felicyto, módlcie się za nami.
Święta Agnieszko, módl się za nami.
Święta Tereso Benedykto od Krzyża, módl się za nami.
Święty Grzegorzu, módl się za nami.
Święty Augustynie, módl się za nami.
Święty Atanazy, módl się za nami.
Święty Bazyli, módl się za nami.
Święty Marcinie, módl się za nami.
Święci Cyrylu i Metody, módlcie się za nami.
Święty Benedykcie, módl się za nami.
Święci Franciszku i Dominiku, módlcie się za nami.
Święty Franciszku Ksawery, módl się za nami.
Święty Janie Mario Vianney’u, módl się za nami.
Święta Katarzyno Sieneńska, módl się za nami.
Święta Tereso od Jezusa, módl się za nami.
Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, módl się za nami.
Święta Brygido, módl się za nami.
Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Panie.
Od zła wszelkiego, wybaw nas, Panie.
Od każdego grzechu, wybaw nas, Panie.
Od śmierci wiecznej, wybaw nas, Panie.
Przez Twoje Wcielenie, wybaw nas, Panie.
Przez Twoją Śmierć i Zmartwychwstanie, wybaw nas, Panie.
Przez Zesłanie Ducha Świętego, wybaw nas, Panie.
Prosimy Cię, my grzesznicy, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś strzegł Kościoła świętego i nim kierował, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś zachował Ojca świętego i całe duchowieństwo w prawdziwej pobożności, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś tego wybranego pobłogosławił, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś tego wybranego pobłogosławił i uświęcił, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś tego wybranego pobłogosławił, uświęcił i konsekrował, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś dał wszystkim narodom pokój i prawdziwą zgodę, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś okazał miłosierdzie wszystkim cierpiącym i strapionym, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś nas samych utwierdził i zachował w swojej świętej służbie, wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, Jezu, Synu Boga żywego, wysłuchaj nas, Panie.
Chryste, usłysz nas. Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Po zakończeniu litanii wstaje tylko Biskup, główny szafarz świeceń, i rozłożywszy ręce mówi:
Panie, przyjmij łaskawie nasze prośby; + wylej na Twojego sługę pełnię łaski kapłaństwa * i obdarz go mocą swojego błogosławieństwa. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy:
Amen.
Diakon wzywa:
Powstańmy.
Wszyscy wstają.
Nałożenie rąk i modlitwa święceń
Elekt wstaje, podchodzi do Biskupa, głównego szafarza święceń i klęka przed nim. Biskup kładzie ręce na głowę elekta, nic nie mówiąc. Po nim to samo czynią inni biskupi.
Biskup bierze od diakona księgę Ewangelii, otwiera ją i kładzie na głowę elekta. Dwaj diakoni stojąc, po obu stronach elekta, trzymają nad jego głową księgę Ewangelii aż do końca modlitwy święceń.
Biskup, główny szafarz świeceń, stojąc w otoczeniu innych biskupów, wygłasza modlitwę święceń:
Boże i Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, * Ojcze miłosierdzia i Boże wszelkiej pociechy, * Ty mieszkasz na wysokościach * i łaskawym wejrzeniem ogarniasz ziemię. * Ty znasz wszystkie rzeczy, zanim powstaną. * Ty ustanowiłeś prawa w swoim Kościele przez słowo Twojej łaski.
Ty od początku wybrałeś ród sprawiedliwych pochodzący od Abrahama. * Ty ustanowiłeś zwierzchników i kapłanów * i nie zostawiłeś swojej świątyni bez posługi. * Ty od początku świata chciałeś być wielbiony * przez tych, których wybrałeś.
Wszyscy biskupi udzielający święceń, mając ręce złożone, wypowiadają następującą część modlitwy:
Teraz Boże, wylej na tego wybranego * pochodzącą od Ciebie moc, * Ducha Świętego, który włada i kieruje, * którego dałeś Twojemu umiłowanemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi, * On zaś dał Go świętym Apostołom, * aby w różnych miejscach ustanowili Kościół, jako Twoją świątynię, * na nieustanną cześć i chwalę Twojego imienia.
Dalej mówi tylko Biskup, główny szafarz święceń:
Ojcze, który znasz serca, * spraw, aby ten Twój sługa, którego wybrałeś na biskupa, * kierował Twoim świętym ludem * i nienagannie sprawował najwyższe kapłaństwo, * służąc Tobie dniem i nocą.
Niech nieustannie wyjednuje Twoją łaskawość * i składa dary Twojego Kościoła. * Niech mocą Ducha posiada płynącą z najwyższego kapłaństwa * władzę odpuszczania grzechów zgodnie z Twoim poleceniem. * Niech rozdziela obowiązki według Twojej woli * i niech rozwiązuje wszelkie więzy tą władzą, * którą dałeś Apostołom.
Niech dzięki łagodności i czystości serca podoba się Tobie * i składa miłe ofiary przez Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, * przez którego Tobie chwała i potęga, i cześć, * z Duchem Świętym, w świętym Kościele, * teraz i na wieki wieków.
Wszyscy:
Amen.
Po modlitwie święceń wszyscy siadają.
Namaszczenie głowy oraz przekazanie księgi Ewangelii i insygniów
Biskup, główny szafarz święceń, namaszcza głowę klęczącego przed nim nowo wyświęconego biskupa mówiąc:
Niech Bóg, który uczynił cię uczestnikiem
najwyższego kapłaństwa Chrystusa,
przeniknie cię olejem mistycznego namaszczenia
i przez hojne błogosławieństwo duchowe
zapewni owocność twojej posłudze.
Biskup wręcza księgę Ewangelii wyświęconemu mówiąc:
Przyjmij Ewangelię i głoś słowo Boże
z całą cierpliwością i umiejętnością.
Biskup wkłada pierścień na serdeczny palec prawej ręki wyświęconego mówiąc:
Przyjmij pierścień, znak wierności,
i zachowaj nienaruszona wiarę.
Strzeż od skażenia Bożą Oblubienicę,
to jest Kościół święty.
Następnie Biskup nakłada wyświęconemu mitrę mówiąc:
Przyjmij mitrę
i niech jaśnieje w tobie blask świętości,
a gdy ukaże się Najwyższy Pasterz,
niech ci da w nagrodę niewiędnący wieniec chwały.
Biskup wręcza wyświęconemu pastorał mówiąc:
Przyjmij pastorał,
znak urzędu pasterskiego posługiwania,
i czuwaj nad całą owczarnią,
nad którą Duch Święty ustanowił cię biskupem,
abyś kierował Kościołem Bożym.
Wszyscy wstają. Biskup, główny szafarz święceń zaprasza nowo wyświęconego biskupa, aby zasiadł jako pierwszy wśród biskupów koncelebrujących. Następnie wyświęcony biskup otrzymuje pocałunek pokoju od Biskupa, głównego szafarza święceń i od wszystkich biskupów. |
